1η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ

Καλημέρα και καλό μήνα!
Εκτός του ότι ξεκινάει ένας από τους πιό παιχνιδιάρικους μήνες του χρόνου, με γιορτινή διάθεση, άπειρες δικαιολογίες για ξέφρενο shopping και ευκαιρία για μοναδικές οικογενειακές στιγμές, η 1η Δεκεμβριου είναι σημαντική για άλλον έναν λόγο. Είναι μια μέρα αφιερωμένη στο AIDS.

Πιστεύω πως, ενε ετει 2009, είναι μάλλον περιττό να μιλήσουμε για νούμερα. Με μια απλή έρευνα στο διαδίκτυο είναι πανευκολο να μάθει κανείς πόσα άτομα είναι φορείς, πόσα από αυτά νοσούν και πόσα τελικά πεθαίνουν από αυτόν τον ιό.

Ευτυχώς, σήμερα, χάρη στην πρόοδο της ιατρικής, ο ιός του AIDS δεν είναι θανατηφόρος όπως στο παρελθόν, οι φορείς χρόνια ολόκληρα μπορούν να ζούν χωρίς να νοσήσουν και μάλιστα έχουν εξασφαλίσει και μια εξαιρετική ποιότητα ζωής!

Ευτυχώς επίσης, οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε πως μεταδίδεται ο ιός, αλλά και ποιές προφυλάξεις να πάρουμε...όχι ότι αυτό σημαίνει πως τις παίρνουμε κιόλας πάντα, αλλά δεν θα κάνουμε κήρυγμα τώρα...Τα πράγματα είναι γνωστά και ο καθένας υπευθυνος για τον εαυτό του...

Το μεγαλύτερο λοιπόν πρόβλημα που αντιμετωπιίζουμε σήμερα, όσον αφορά το AIDS, δεν είναι η πρόληψη του, δεν είναι η θεραπεία του, δεν είναι καν η ενημέρωση γύρω από το θέμα...Είναι ο ρατσισμός!


Γνωρίζουμε ότι ο ιος μεταδιδεται μονο απο σεξουαλικα υγρα και αιμα; Φυσικα και το γνωριζουμε.

Γνωριζουμε οτι ΔΕΝ μεταδιδεται απο την καθημερινη επαφη, το απλο φιλι, την αγκαλια, τη χρηση της ιδιας τουαλετας και των ιδιων οικιακων σκευων; Το γνωριζουμε.

Γνωριζουμε οτι ΔΕΝ αφορα μια συγκεκριμενη ομαδα πληθυσμου, αλλα ολο τον πληθυσμο, καθως καθε φορα που ερχομαστε σε μια σεξουαλικη επαφη χωρις προφυλαξεις γινομαστε αυτοματως εν δυναμει φορεις; Ε, βεβαια το γνωριζουμε!

Τοτε, πως εξηγειται το γεγονος οτι ακομα και σημερα, με ολη αυτη τη γνωση, οι φορεις του AIDS αντιμετωπιζονται συχνα σαν λεπροι; Υπαρχει επιδομα για τους φορεις,για τα φαρμακα και τις εξετασεις, το οποιο κανεις σχεδον δεν λαμβανει, επειδη χρειαζονται καποια χαρτια απο τον εργοδοτη και ολοι ξερουν οτι αν μαθευτει πως καποιος ειναι φορεας στον εργασιακο του χωρο, ειτε θα υποστει απομονωση, ειτε αργα ειτε γρηγορα θα απολυθει!

Ακομα και μεσα στην οικογενεια συχνα τα ατομα που ειναι φορεις ντρεπονται να το παραδεχτουν η να το ομολογησουν, γιατι φοβουνται την απορριψη και την περιθωριοποιηση.

Ομως...για σκεφτειτε...αν ειχαν καρκινο, ποια θα ηταν η αντιμετωπιση;

Στην εργασια, πιθανοτατα ολοι θα κοιτουσαν τον ασθενη με οικτο και συμπονια, θα εκαναν ο,τι ειναι δυνατον για να του φτιαξουν το κεφι, να μην τον επιβαρυνουν με εξτρα κουραση, να τον διευκολυνουν σε ολες τις διαδικασιες για επιδοματα, αδειες κτλ.

Στην οικογενεια παλι, ολοι θα προσπαθουσαν με καθε μεσο, οικονομικο, υλικο η ψυχικο να στηριξουν και να βοηθησουν το αγαπημενο τους προσωπο.

Φυσικα, υπαρχει μια λογικη σε ολο αυτο...Ο καρκινοποαθης δεν φταιει για ο,τι επαθε, ενω ο φορεας του AIDS ειναι κατα μεγαλο ποσοστο υπευθυνος, αφου ηταν απροσεχτος. Ισως να ελοχευει καποιος θυμος απεναντι τους, αλλα δεν βρικσω το λογο να ειναι μεγαλυτερος απο αυτον που νιωθει κανεις για εναν ναρκομανη, αφου και σε αυτην την περιπτωση απο επιλογη αρχικα εστω μπλεκει κανεις...

Ομως, οι ανθρωποι κανουν λαθη και δεν θα επρεπε να τα πληρωνουν για μια ζωη...

Ολοι φοβομαστε το αγνωστο, αυτο ειναι φυσιολογικο. Ομως ο φοβος μας δεν πρεπει να ξεπερναει σε μεγεθος την ανθρωπια μας, την αγαπη για το συνανθρωπο, την κατανοηση μας...

Η 1η Δεκεμβριου ειναι μια ακομα παγκοσμια μερα αναμεσα σε τοσες αλλες....
Εχουν γινει τοσες πολλες, που εχουμε αρχισει να ξεχναμε το νοημα τους, ξεχναμε οτι δεν μιλαμε για νουμερα, αλλα για ανθρωπους. Κοντευουν να καταντησουν ενα αλλοθι, για οσα ξεχναμε τις υπολοιπες 364 μερες του χρονου.

Αν ομως, απο σημερα κιολας, θυμομαστε την προφυλαξη καθε φορα που ερχομαστε σε σεξουαλικη επαφη, κυριως εκτος μονιμης σχεσης...

Αν, ενημερωνουμε τα παιδια μας, τους φιλους μας, τους συναδελφους μας για τον ιο, την προφυλαξη, τη θεραπεια και κυριως την ανουσια υπαρξη του ρατσισμου...

Αν, την επομενη φορα που θα ακουσουμε για καποιον οτι ειναι φορεας, σταθουμε διπλα του, του μιλησουμε, τον αγγιξουμε, χωρις να τον κατακρινουμε η να τον κοιταξουμε σαν ουφο...

Τοτε, ναι! Τοτε θα εχουμε κανει τη διαφορα. Θα εχουμε βαλει ενα λιθαρακι να γινει ο κοσμος μας καλυτερος. Τοτε, ναι, αυτη η μερα θα εχει αξια και λογο υπαρξης...

Και άς μην ξεχνάμε...Οι φορείς του AIDS, δεν περιμένουν από εμάς βοήθεια ούτε θαύματα...Αυτά τα περιμένουν από την επιστήμη. Από εμάς φτάνει μόνο μια αγκαλιά κι ένα ζεστό χαμόγελο...

Αφιερωμενο στον ΑΡΚΟΥΔΑΚΟ και στη ΖΩΗ

BUTTERFLY

---

Μοιραστείτε