Αυτός ο βάρβαρος τερματισμός της εγκυμοσύνης που πολλές γυναίκες έχουμε νιώσει στο πετσί μας. Ειδικά όταν η εγκυμοσύνη έρχεται ύστερα από μακροχρόνιες προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ψυχολογία της γυναίκας, νομίζω ότι πονάει περισσότερο.
Χωρίς να έχω καμία πρόθεση να χωρίσω σε ομάδες τις γυναίκες ή να βάλω σε ζυγαριά τον πόνο και τα συναισθήματα, η υπογόνιμη γυναίκα, συν τοις άλλοις, έρχεται αντιμέτωπη και με το ΑΝ θα ξαναμείνει έγκυος....
ΑΝ θα γίνει ποτέ μητέρα, γι' αυτό και λέω ότι πονάει περισσότερο.
Εκεί που έχεις αρχίσει να χαίρεσαι με τα χαρμόσυνα νέα της
εγκυμοσύνης, περνάει μέρα-μέρα, εβδομάδα-εβδομάδα βιώνοντας το θαύμα,
ένα πλασματάκι μεγαλώνει μέσα σου, ακούς την καρδούλα του στον υπέρηχο,
βλέπεις στην μικρή οθόνη την μορφή του, κάνεις όνειρα για το
μέλλον....ίσως έχεις αρχίσει να μοιράζεσαι τα ευχάριστα νέα με
συγγενείς, φίλους και συναδέλφους ώσπου μια μέρα.....η καρδούλα σταματά να «χτυπά».....λέει ο γιατρός..... κι εσύ «παγώνεις».....
Κάποιες φορές υπάρχει λόγος που εξελίσσονται έτσι τα πράγματα, κάποιες πάλι όχι.....«τυχαίο γεγονός».....λέει (πάλι) ο γιατρός....όποιος και να είναι ο λόγος δυστυχώς το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο...σε τσακίζει....θα χρειαστεί να περάσει χρόνος μέχρι να «ξεπαγώσεις» από αυτό το σοκ....μπορεί
να χρειαστεί να κλείσεις τα τηλέφωνα, για να μην έρθεις αντιμέτωπη με
τους φίλους που πρόλαβες να ανακοινώσεις την εγκυμοσύνη σου....μπορεί να
γίνεις επιθετική, αγενής, πικρόχολη με τους ανθρώπους που σ'αγαπάνε και σε νοιάζονται...δεν πειράζει, αν σ' αγαπούν πραγματικά, θα καταλάβουν....
Μετά έρχεται η ώρα της απόξεσης.....μα πόσο άσχημη λέξη...
Αυτή η πόρτα του χειρουργείου που στην τελευταία ωοληψία
είχες ορκιστεί να την ξαναπεράσεις μόνο για να γεννήσεις το μωρό
σου......αυτή η ίδια αναισθησιολόγος που είχες ορκιστεί να την ξαναδείς ΜΟΝΟ
για να σου κάνει επισκληρίδιο στη γέννα σου, αυτή η μαία που σε
κοιτάζει άλλες φορές με οίκτο και άλλες με συμπόνια λέγοντάς σου λόγια
συμπαράστασης για να σου δώσει κουράγιο, λέγοντάς σου ότι το πέρασε κι
αυτή και μετά έκανε δύο και τρία παιδιά κι εσύ αναρωτιέσαι «άραγε με εξωσωματική τα έκανε, έχω κι εγώ ελπίδες;»....δυστυχώς τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενες αυτή τη φορά.
Ανατριχιάζω στην σκέψη ότι υπάρχουν γυναίκες που το έχουν περάσει αυτό και δύο και τρεις φορές,
άλλες και παραπάνω....δεν έχω λόγια για το κουράγιο και την δύναμη
αυτών των γυναικών που καταφέρνουν και βγαίνουν νικήτριες από την
κατάθλιψη και την μελαγχολία και συνεχίζουν και προσπαθούν....
πραγματικά ένα μεγάλο μπράβο σε όλες τους!
Η επιστροφή στο σπίτι και στην καθημερινότητα σου φαίνεται βουνό.
Επικρατεί το απόλυτο κενό μέσα σου και έξω σου. Πάρε το χρόνο σου, θα
περάσεις από πολλά στάδια, η ψυχολογία σου θα γίνει ασανσέρ....όμως θα
συνέλθεις....και να θυμάσαι ότι δεν είσαι η μόνη.
ΠΗΓΗ
Μοιραστείτε
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου