Έξυπνα μωρά μέσω βιντεοπαιχνιδιων!

[1:26 μ.μ. | 0 σχόλια ]

«Αν το μωρό σας δεν προκύψει Αϊνστάιν η Disney σας δίνει αποζημίωση»
Η εταιρεία, που παράγει το γνωστό βιντεοπαιχνίδι, αποφάσισε να ικανοποιήσει τους γονείς των οποίων τα βρέφη δεν αύξησαν τον δείκτη ευφυΐας παρακολουθώντας τα σχετικά DVD…
Πριν λίγες μέρες διάβασα στην Κοινωνία Press το ανωτέρω δημοσίευμα. Οι γονείς όπως έγραφε απείλησαν την γνωστή εταιρία ότι θα την μηνύσουν ομαδικά γιατί τα DVD της σειράς «Βaby Εinstein» («Βaby Μozart», «Βaby Galileo» και «Βaby Shakespeare») δεν λειτούργησαν εκπαιδευτικά όπως έλεγαν οι διαφημίσεις τους, στα παιδιά τους, τα οποία σημειωτέον ήταν κάτω των 2 ετών. Η εταιρία αποφάσισε να αποζημιώσει τους γονείς που αγόρασαν τα DVD δίνοντας πίσω τα χρήματα τους ή κάποια άλλα προϊόντα. Στις ΗΠΑ, όπως έλεγε το δημοσίευμα, ένα στα τρία μωρά ηλικίας 6 μηνών- 2 ετών έχει δει κάποιο από τα DVD της σειράς «Βaby Εinstein».
Με έναυσμα το δημοσίευμα ρώτησα την γνωστή ψυχολόγο και εκπαιδεύτρια σχολής γονέων, κυρία Θεοδοσία Καραγιάννη να μας αναλύσει το θέμα. Συμβαίνει άραγε το ίδιο και στην Ελλάδα; Οι έλληνες γονείς έχουν τις ίδιες προσδοκίες;
Το σχόλια της ειδικού
Οι Έλληνες γονείς εστιάζουν ιδιαίτερα στις γνωστικές ικανότητες του παιδιού τους, δηλ. πόσο έξυπνο είναι ή μπορεί να γίνει.
Μάλιστα, πολλές μητέρες διαμαρτύρονται για το γεγονός ότι οι σύζυγοί τους επιτρέπουν στα παιδιά τους να παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια με τη δικαιολογία ότι “έτσι γίνονται εξυπνότερα”.
Ακόμα κι αν όλα τα ηλεκτρονικά μέσα βοηθούν στην ανάπτυξη κάποιων ικανοτήτων, αυτό δε σημαίνει ότι το παιδί γίνεται εξυπνότερο μέσω του εκπαιδευτικού (ή μη) ηλεκτρονικού παιχνιδιού. Τα να μπορείς να λύνεις γρίφους ενός ηλεκτρονικού παιχνιδιού, δε σημαίνει ότι είσαι ικανός να λύσεις προβλήματα της καθημερινότητας.
Επομένως, οι γονείς που ενδιαφέρονται να κάνουν το παιδί τους πιο έξυπνο (παραμελώντας τις υπόλοιπες διαστάσεις της προσωπικότητάς του) βρίσκονται σε λάθος κατεύθυνση. Αυτοί οι γονείς νοιάζονται πώς θα γεμίσουν τον εγκέφαλο του παιδιού με εκατοντάδες πληροφορίες χωρίς να εξετάζουν κατά πόσο αυτές θα του χρησιμεύσουν στη ζωή του.
Ένα μοναχικό παιδί που «εκπαιδεύεται» σε έναν υπολογιστή για να γίνει εξυπνότερο μοιάζει με ένα παιδί με αυτισμό που, ενώ γνωρίζει πληροφορίες, δεν τις χρησιμοποιεί για να επικοινωνήσει με τους υπόλοιπους.
Αυτό που έχει αξία για το παιδί είναι να χρησιμοποιεί την εξυπνάδα / γνώση/ ταλέντο του για να μπορεί να συνδεθεί με τους άλλους ανθρώπους.
Τι νόημα έχει για κάποιο παιδί να ξέρει όλα τα ονόματα των δεινοσαύρων, αν δεν μπορεί να μοιραστεί αυτό το ενδιαφέρον του με κάποιον άλλο;
Τι νόημα έχει να ξέρεις όλες τις απαντήσεις του επιτραπέζιου Trivial , αν δεν έχεις με ποιον να παίξεις;
Η ανάγκη του παιδιού είναι να αγαπήσει και να αγαπηθεί, να αποκτήσει σχέσεις και φίλους. Επομένως, η εξυπνάδα του θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, αλλιώς κινδυνεύουμε να έχουμε ένα έξυπνο αλλά πνευματικά ανάπηρο παιδί.
Με μια λέξη: η κοινωνικοποίηση αποτελεί το πεδίο όπου το παιδί θα χρησιμοποιήσει την εξυπνάδα του. Εκεί θα αναπτύξει δεξιότητες που θα του χρειαστούν για μια ολόκληρη ζωή, όπως: το πώς να κάνει γνωριμίες, πώς να επιλέγει φίλους, πώς να δείχνει την αντίρρησή του χωρίς να διαλύει σχέσεις, πώς να υποχωρεί όταν χρειάζεται, πώς να διαλύει μια φιλία όταν το κρίνει απαραίτητο κτλ.
Η ψυχολογία, πλέον, μιλά για την αξία της συναισθηματικής νοημοσύνης (και όχι της «εγκεφαλικής» νοημοσύνης). Η συναισθηματική νοημοσύνη είναι η «εξυπνάδα» να χειρίζεσαι τα συναισθήματά σου και να κατανοείς τα συναισθήματα των άλλον.
Ο πραγματικά ευτυχισμένος είναι εκείνος που καλλιεργεί αυτού του είδους τη νοημοσύνη, ακόμα κι αν δεν έχει την τυπική «εξυπνάδα».
Επομένως, απομένει στους γονείς να κατανοήσουν ότι η ανάπτυξη της «συναισθηματικής νοημοσύνης» είναι σημαντικότερη από το να γίνει το παιδί τους ένας μικρός Αϊνστάιν.

http://fe-mail.gr/pages/posts/relatioships_child/relatioships_child5199.php?p=5