Οι φράσεις που λένε οι γονείς και κάνουν κακό στα παιδιά

[1:34 μ.μ. | 0 σχόλια ]

Συχνά, στην προσπάθεια μας να πειθαρχήσουμε το παιδί μας, καταφεύγουμε σε διάφορες φράσεις που το μπερδεύουν, το πληγώνoυν και του δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα, φράσεις που τελικά κάνουν περισσότερο κακό παρά καλό. Μάθετε λοιπόν ποιες είναι ώστε την επόμενη φορά να τις αποφύγετε.
«Κράτα το μολύβι με το καλό χεράκι»
Όλοι (ή σχεδόν όλοι) οι γονείς έχουν την τάση να προτρέπουν το μικρό τους να χρησιμοποιεί το «καλό χεράκι» (δηλαδή το δεξί) όταν καταπιάνεται με διάφορες δουλειές. Τα μικρά παιδιά όμως χρησιμοποιούν και τα δυο χέρια με την ίδια ευκολία και συνήθως μετά τα 4 χρόνια φαίνεται ποιο θα επιλέξουν. Τότε κάποιοι γονείς, ακόμα και αν δουν πως το μικρό τους βολεύεται καλύτερα χρησιμοποιώντας το αριστερό, επιμένουν να του... αλλάξουν γνώμη. Και το παιδί καταλαβαίνει πως αφού το δεξί είναι το «καλό», τότε το αριστερό είναι το «κακό» χεράκι. Λάθος, γιατί δεν υπάρχει «καλό» ή «κακό» χέρι, αφού και τα δυο βοηθούν το παιδί να αυτοεξυπηρετείται.
Τι να κάνετε:
Αν διαπιστώσετε πως το πιτσιρίκι σας προτιμά το αριστερό χεράκι, δεν υπάρχει λόγος να προσπαθείτε με κάθε τρόπο να σταματήσει αυτήν τη συνήθεια. Και στην περίπτωση αυτή, η φράση «με το καλό χεράκι» προκαλεί στο παιδί σύγχυση, επειδή συνειδητοποιεί ότι δεν τα καταφέρνει με το «καλό» αλλά με το «κακό» χέρι. Ακούγοντας μάλιστα τις συνεχείς προτροπές των γονιών του πιστεύει πως κάνει μεγάλο λάθος, επειδή τρώει και γράφει με το αριστερό, ενώ την ίδια στιγμή αισθάνεται «διαφορετικό» από τα άλλα παιδάκια. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε είναι να αφήσετε ελεύθερο το μικρό σας να επιλέξει το χεράκι που το βολεύει περισσότερο χωρίς να του επιβάλλετε αυτό που θεωρείτε εσείς σωστό. Το αριστερό χέρι άλλωστε μπορεί να καταφέρει όσα και το δεξί. Προσοχή! Οι προτροπές σας να πάψει να γράφει με το αριστερό μπορεί να επηρεάσουν το μικρό σας σε τέτοιο βαθμό, ώστε να πέσει η επίδοση του στα μαθήματα. Ένα παιδί δεν πρόκειται ποτέ να σας πει πόσο το ενοχλεί ή το θυμώνει να του υπενθυμίζετε συνεχώς ότι το «καλό» χέρι είναι το δεξί. Θα δείξει όμως τη δυσαρέσκεια του με συμπεριφορά που ίσως σας εκπλήξει ή με ασυνήθιστες αντιδράσεις (π.χ. αρνείται να γράψει ή να πάει στο σχολείο).
«Αν δεν φας, δεν θα μεγαλώσεις»
Πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε αυτήν τη φράση στην προσπάθεια μας να πείσουμε το παιδί μας να φάει λίγο παραπάνω. Τις περισσότερες φορές βέβαια πετυχαίνουμε το στόχο μας, διότι (χάρη στον προστακτικό τόνο της φωνής μας) το αναγκάζουμε να αδειάσει το πιάτο του, οπότε τρώει όχι επειδή πεινάει, αλλά επειδή εμείς του το επιβάλαμε.
Τι να κάνετε:
Προσπαθήστε να σέβεστε τις ανάγκες του παιδιού (στην προκειμένη περίπτωση το γεγονός ότι έχει χορτάσει και δεν πεινάει άλλο). Μην παρεμβαίνετε προσπαθώντας να του επιβάλετε αυτό που εσείς πιστεύετε ότι είναι το σωστό. Ακόμα και αν το μικρό σας δεν έχει φάει μπουκιά όλη μέρα, αποφύγετε κάθε είδους απειλές ή προσταγές και χρησιμοποιήστε θετικές φράσεις οι οποίες μεταδίδουν μεν με σαφήνεια το μήνυμα που θέλετε να περάσετε, αλλά συγχρόνως «κλείνουν» μέσα τους όλη σας την αγάπη. Επειδή είναι πολύ σημαντικό να εκφράζεστε με θετικό τρόπο (αντί με αρνητικό), μπορείτε να πείτε στο παιδί σας: «Είναι καλό να τρως το φαγητό σου, γιατί έτσι θα μεγαλώσεις και θα είσαι ένα δυνατό παιδί». Εξηγήστε του πως το φαγητό βοηθά στην ανάπτυξη του και του χαρίζει όλη την ενέργεια που έχει ανάγκη για να τρέχει γρήγορα, να παίζει πολλές ώρες με τους φίλους του και να καταπιάνεται με όλες τις δραστηριότητες που το ευχαριστούν.
Θυμηθείτε:
Με απειλητικές φράσεις («Αν δεν φας, δεν θα μεγαλώσεις/δεν θα παίξεις») ή φράσεις προσταγής («Φάε και τη... δύναμη σου!» ή «Δεν κάνει να πετάξουμε το φαγητό») τρομάζετε το παιδί και δεν το βοηθάτε να μάθει να αναγνωρίζει σιγά-σιγά το αίσθημα του κορεσμού (κάτι το οποίο αποτελεί το πρώτο βήμα για την αποφυγή της παχυσαρκίας).
«Όχι έτσι! Καν' το όπως η Μαρία!»
Εσείς πώς νιώθετε όταν σας συγκρίνουν με άλλους; Σίγουρα όχι και πολύ ευχάριστα. Γιατί λοιπόν συγκρίνετε το παιδί σας με το αδερφάκι του, το φίλο του ή τον συμμαθητή του; Το καημένο ενοχλείται πάρα πολύ κάθε φορά που σας «ξεφεύγουν» τέτοιου είδους συγκρίσεις και, επειδή δεν μπορεί να τα βάλει μαζί σας, τα βάζει με το άλλο παιδί. Οι συγκρίσεις εξάλλου είναι ο πιο... σύντομος δρόμος προς τον (αρνητικό) ανταγωνισμό.
Τι να κάνετε:
Κόψτε αυτήν τη συνήθεια που μόνο απογοήτευση προκαλεί στο παιδί, αφού συνειδητοποιεί πώς δεν είστε ευχαριστημένοι με όσα κάνει (κι ας κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να σας ευχαριστήσει). Μην του λέτε π.χ. «Αυτό που ζωγράφισες δεν είναι σπίτι! Κοίτα τι ωραίο που το έκανε η Μαρία». Με τον τρόπο αυτό του δηλωνετε ευθέως πώς η προσπάθεια του δεν είναι ικανοποιητική, το παιδί σας απογοητεύεται και σιγά-σιγά παύει να προσπαθεί. Ξεχάστε το! Πολλοί γονείς πιστεύουν πως η σύγκριση ωθεί τα παιδιά να προσπαθούν περισσότερο για να μοιάσουν στο παιδί-πρότυπο με το οποίο τα συγκρίνουν. Λάθος! Κάθε παιδί που δεν επιβραβεύεται για τις δικές του δεξιότητες, αλλά ακούει σχόλια σύγκρισης, νιώθει λιγότερο άξιο και ικανό ενώ αρχίζει να μην πιστεύει στις δικές του δυνάμεις. Μην ξεχνάτε πως με την επιβράβευση και τα καλά σχόλια για κάθε του προσπάθεια το παιδί σας αποκτά δύναμη και κουράγιο να προσπαθεί για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα σε όλους τους τομείς. Αν πάλι εντοπίσετε κάποια αδυναμία, βοηθήστε το να την ξεπεράσει αποφεύγοντας πάντα συγκρίσεις ή υποτιμητικά σχόλια.
«Μην κλαίς! Τα Καλά παιδιά δεν κλαίνε»
Κανένα παιδί δεν κλαίει χωρίς λόγο και τα πρώτα χρόνια το κλάμα αποτελεί τον πιο αποτελεσματικό κώδικα επικοινωνίας. Τα δάκρυα αποκαλύπτουν πως το παιδί σας είναι στενοχωρημένο, φοβισμένο ή κάτι ζητά από εσάς (φαγητό, βόλτα, προσοχή). Με τη φράση αυτή -άθελα σας- το μαλώνετε επειδή εκφράζει τα συναισθήματα του με το κλάμα, ενώ την ίδια στιγμή εκείνο πιστεύει πως, αφού κλαίει, δεν είναι καλό παιδί.
Τι να κάνετε:
Αναρωτηθείτε τι από τα δυο σας ενδιαφέρει: η αιτία που κάνει το μικρό σας να κλαίει ή... η ησυχία σας. Και επειδή σίγουρα το πρώτο υπερισχύει, προσπαθήστε να ενθαρρύνετε το παιδί σας να εξωτερικεύει όσο το δυνατό περισσότερο τα συναισθήματα, τις σκέψεις, τη γνώμη του. Με τον τρόπο αυτό του δείχνετε πως είστε διαθέσιμοι να ακούσετε ό,τι το απασχολεί, πως καταλαβαίνετε τα νευράκια του και πως υπολογίζετε την άποψη του. Να θυμάστε πως αν ένα παιδί δεν εκφράζει τα συναισθήματά του (καλά ή κακά) αρχικά με το κλάμα και μεγαλώνοντας με την κουβέντα, βρίσκει άλλους τρόπους να εκφραστεί, τρόπους τους οποίους οι ειδικοί χαρακτηρίζουν «δυσλειτουργικούς», όπως είναι οι τσακωμοί με τους φίλους του, η φασαρία μέσα στην τάξη ή οι απότομες εκρήξεις στη συμπεριφορά του.
«Ο Παππούς κοιμάται στον ουρανό»
Το να ανακοινώσετε στο μικρό σας ότι πέθανε ένα αγαπημένο του πρόσωπο είναι μια από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που έχετε να αντιμετωπίσετε ως γονείς. Αναρωτιέστε ποιες μπορεί να είναι οι αντιδράσεις του, ψάχνετε την κατάλληλη στιγμή και συνεχώς απορρίπτετε ό,τι είχατε προγραμματίσει να πείτε, για να σκεφτείτε έναν άλλον τρόπο, ίσως πιο ανώδυνο...
Πολλοί γονείς προτιμούν έμμεσες οδούς ή επικαλούνται δικαιολογίες για να αποφύγουν να μιλήσουν στο παιδί για το θάνατο. Μια από τις πιο συνηθισμένες φράσεις-δικαιολογίες είναι «ο παππούς κοιμάται στον ουρανό». Ακούγοντας την όμως το παιδί, πιθανόν να συνδέσει τον ύπνο με το θάνατο και να πιστέψει πως όταν κάποιος κοιμάται, πεθαίνει. Αλλά τι γίνεται όταν ξυπνά; Δεν είναι πια πεθαμένος; Όπως καταλαβαίνετε, η φράση αυτή ενδέχεται να δημιουργήσει σύγχυση στο μυαλό του παιδιού σας, ενώ δεν αποκλείεται να αρχίσει να φοβάται να κοιμηθεί.
Τι να κάνετε:
Σε καμιά περίπτωση μην αποκρύψετε την αλήθεια λέγοντας πως ο παππούς «κοιμάται» ή «έχει πάει ταξίδι». Δεν ωφελεί να αποφεύγετε μια συζήτηση με το παιδί σας σχετικά με το θάνατο, μιας και αργά ή γρήγορα θα γίνει. Αν μάλιστα η κουβέντα αυτή γίνει σε μικρή ηλικία, το μικρό σας θα τον αποδεχτεί ευκολότερα. Έχετε υπόψη πως ο θάνατος του κατοικίδιου σας μπορεί να λειτουργήσει «εκπαιδευτικά». Αφήστε το παιδί να είναι «παρών» στην ταφή, μαζέψτε μαζί λουλουδάκια, φτιάξτε έναν σταυρό. Εξηγήστε του πως το αγαπημένο σκυλάκι έφυγε από τη ζωή, αλλά εσείς θα το θυμάστε για πάντα.
«Σε χτυπά ο Γιαννάκης; Χτύπα τον και εσύ!»
Τα παιδιά, που δεν έχουν ακόμα μάθει να χρησιμοποιούν τις σωστές λέξεις, συχνά καταφεύγουν στη βία για να αρπάξουν ένα παιχνίδι από κάποιο φίλο τους ή για να επιβάλουν αυτό που θέλουν. Χτυπήματα στο σώμα, κλοτσιές, δαγκωματιές, τραβήγματα μαλλιών ή και βρισιές είναι οι πιο συχνές εκδηλώσεις βίας μεταξύ των παιδιών. Όσο φυσιολογικό κι αν είναι να στενοχωριέστε κάθε φορά που το παιδί σας έρχεται με κλάματα δείχνοντας σας το σημείο που πονά, μην το ενθαρρύνετε να ανταποδίδει τη σφαλιάρα ή τη δαγκωματιά που έχει δεχτεί. Με τέτοιες προτροπές, ενώ από τη μια κατακρίνετε τη βία όταν την υφίσταται το παιδί σας, από την άλλη την ενθαρρύνετε και την προάγετε - αρκεί το δικό σας παιδί να είναι ο θύτης και όχι το θύμα.
Τι να κάνετε:
Μιλήστε με το παιδί και εξηγήστε του πως, δυστυχώς, κάποιες φορές ερχόμαστε αντιμέτωποι με άτομα που είναι επιθετικά και μας δημιουργούν προβλήματα. Προτείνετε του, την επόμενη φορά που κάποιο άλλο παιδάκι θα του επιτεθεί για να του πάρει την μπάλα (ή για οποιοδήποτε άλλο λόγο), να προσπαθήσει να τη διεκδικήσει λέγοντας «επειδή τώρα παίζω, θα σου τη δώσω σε λίγο». Σε όλες τις περιπτώσεις, αντί να ανταποδώσει τη βία με τη βία, είναι προτιμότερο να ανακαλύψει την οδό της διπλωματίας.
«Ο Μπαμπάς μας παράτησε»
Η ανακοίνωση του διαζυγίου των γονιών σε ένα παιδί είναι μια αγχωτική διαδικασία, καθώς πρέπει να το προετοιμάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα γι' αυτήν την τεράστια αλλαγή στη ζωή του. Το γεγονός πως από δω και πέρα ο μπαμπάς θα ζει σε ένα άλλο σπίτι ακούγεται πολύ παράξενο σε ένα παιδάκι και δεν αποκλείεται να πιστέψει πως φταίει το ίδιο γι' αυτό, πώς κάπου έκανε ένα μεγάλο λάθος και νιώθει ενοχές και τύψεις.
Τι να κάνετε:
Παρόλο που μπορεί να είστε θυμωμένη με τον σύντροφο σας, μη χρησιμοποιείτε λέξεις ή φράσεις που ενοχοποιούν τον μπαμπά. Φροντίστε για την ψυχική υγεία του μικρού σας αποφεύγοντας τα αρνητικά σχόλια που ίσως επηρεάσουν τη σχέση του μαζί του. Το παιδί που βιώνει το χωρισμό των γονιών του έχει πολύ περισσότερο ανάγκη την καλή σχέση και επικοινωνία τόσο με τη μαμά όσο και με τον μπαμπά.
«Αν δεν κάτσεις καλά, θα σε πάρει ο γύφτος/γέρος!»
Κάποιοι γονείς, που... είδαν και απόειδαν στην προσπάθεια τους να συμμορφώσουν το μικρό τους ώστε να σταματήσει επιτέλους να ουρλιάζει, καταφεύγουν στη... συνδρομή του γύφτου (του μπαμπούλα κ.λπ. καθώς οι επιλογές είναι ατέλειωτες ανάλογα με το αντικείμενο του φόβου του κάθε παιδιού). Το απειλούν λοιπόν πώς θα έρθει ο γύφτος να το πάρει και αυτή ακριβώς η απειλή, πως κάποιος (συνήθως αποκρουστικός) άγνωστος θα του στερήσει τους γονείς του, το γεμίζει με απίστευτο φόβο.
Τι να κάνει λοιπόν;
Υπακούει! Τι να κάνετε: Μπορεί βέβαια ένα τέτοιο απειλητικό μήνυμα να ηρεμεί αμέσως το άτακτο πιτσιρίκι σας (τα αποτελέσματα είναι άμεσα και θεαματικά), αλλά και οι παρενέργειες πολλές. Πρώτα απ' όλα ο φόβος και η ανασφάλεια που φωλιάζουν στην ψυχούλα του, αλλά και το γεγονός πώς το μικρό σας πειθαρχεί αποκλειστικά και μόνο επειδή φοβήθηκε και όχι επειδή κατάλαβε ότι η συμπεριφορά του ήταν λάθος και δεν πρέπει να την επαναλάβει. Και ο φόβος είναι ο χειρότερος τρόπος για να διδάξετε στο παιδί σας την πειθαρχία!

http://fantarines.2forum.biz/forum-f8/topic-t93.htm