Σύμφωνα με τους κοινωνικούς επιστήμονες και τις φεμινίστριες συγγραφείς που ασχολούνται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες με το ζήτημα του ρατσισμού της ηλικίας, στις δυτικές κοινωνίες υπάρχει από ό,τι φαίνεται μια 'σωστή' ηλικία για όλα. Όσοι είναι νεότεροι ή μεγαλύτεροι από αυτή την 'ιδανική' ηλικία δεν μπορούν να απολαύσουν τα κοινωνικά κι επαγγελματικά οφέλη που πηγάζουν από το απλό γεγονός ότι κάποιος βρίσκεται ...
στο 'ιδεώδες' στάδιο του κύκλου της ζωής, είτε επειδή -λόγω νεότητας- οι άλλοι τον θεωρούν ανώριμο και με περιορισμένες εμπειρίες, είτε επειδή -λόγω 'γήρατος' - τον χαρακτηρίζουν βολεμένο, βαρετό, συντηρητικό, ακόμα και πνευματικά αργόστροφο.
Ως ιδανικό στάδιο του κύκλου της ζωής θεωρείται αυτό που συνδέει τη νεότητα με την μεγάλη ηλικία (30 με 60), γεγονός που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ικανότητα μας να εργαζόμαστε εντατικά αποτελώντας το πιο ενεργό οικονομικά τμήμα της κοινωνίας, αυτό που ουσιαστικά την 'διαχειρίζεται'. Οι πολίτες που δεν έχουν φτάσει ακόμα το τριακοστό ή που έχουν ξεπεράσει το εξηκοστό έτος της ηλικίας τους φαίνεται ότι είναι τα πιο συχνά θύματα ρατσιστικής συμπεριφοράς και επαγγελματικού αποκλεισμού με βάση την ηλικία.
Αν και αρκετοί άντρες βιώνουν τον σχετικό αποκλεισμό, οι γυναίκες είμαστε πιο ευάλωτες στον ρατσισμό με βάση την ηλικία. Έχει αποδειχτεί από πλήθος ερευνών που έχουν γίνει την τελευταία δεκαετία στη Βρετανία και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, ότι τόσο οι άντρες, όσο και οι γυναίκες, είμαστε περισσότερο επικριτικοί με γυναίκες που τολμούν να αφήνουν τα μαλλιά τους λευκά καθώς και με όσες έχουν ρυτίδες ή επιπλέον κιλά αφού αυτά συνηθίζουμε να συνδέουμε με το τέλος της νεότητας. Στην περίπτωση των γυναικών, τα γκρίζα μαλλιά, οι έντονες ρυτίδες και το επιπλέον βάρος ερμηνεύονται από την πλειοψηφία των ανθρώπων ως δείγματα ψυχικής ανισορροπίας, αμφισβήτησης των ηθών και των άγραφων κανόνων που θέλουν τη γυναίκα να είναι το 'ωραίο φύλο' και, κατά συνέπεια, περιορισμένης κοινωνικότητας, ακόμη και... νοημοσύνης.
Τόσο οι άντρες, όσο κι οι γυναίκες δεν σχολιάζουν στον ίδιο βαθμό τις ρυτίδες, ή τα παραπανίσια κιλά κάποιου άντρα όταν πρόκειται να μιλήσουν για τις ικανότητές του σε οποιοδήποτε επίπεδο (για να μην αναφερθώ στο στερεότυπο του γοητευτικού, πετυχημένου μεσήλικα με τους γκρίζους κροτάφους). Οι άντρες κρίνονται πρωτίστως, και συχνά αποκλειστικά, για την επαγγελματική και κοινωνική επιτυχία τους ενώ οι γυναίκες για την εμφάνισή τους.
Σύμφωνα με τις ίδιες έρευνες είναι ευκολότερο για έναν άντρα σε οποιαδήποτε ηλικία να βρει μια σύντροφο είτε στην ηλικία του, είτε κατά πολύ νεότερη του, από ό,τι για μια μεσήλικη γυναίκα να βρει έναν σύντροφο έστω μεγαλύτερό της. Μπαίνοντας σ' έναν πολυσύχναστο χώρο, οι περισσότεροι από εμάς δεν θα παραξενευτούμε από την ύπαρξη ζευγαριών μεσήλικων αντρών που συνοδεύουν νεαρές γυναίκες, αλλά δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για την αντίθετη περίπτωση, αφού η μεγαλύτερη γυναίκα κι ο νεότερος άντρας, τουλάχιστον όταν η διαφορά ηλικίας είναι αισθητή, αποτελεί ακόμα ταμπού για μεγάλο τμήμα της κοινωνίας.
Γεγονός είναι ότι στη Δυτική πατριαρχική κουλτούρα μας, οι άντρες κρίνουν και οι γυναίκες κρίνονται. Το αντρικό βλέμμα αποτελεί για την πλειοψηφία των γυναικών καθημερινή 'απόδειξη' ή 'διάψευση' των προσπαθειών τους να παραμείνουν νέες και ελκυστικές. Δεν είναι λοιπόν περίεργο που το γήρας είναι περισσότερο 'επώδυνο' και προβληματικό για τις γυναίκες.
πηγή
http://evastamou.blogspot.com/2009/01/blog-post_14.html
Μοιραστείτε
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου