μυθιστορήματα με πρωταγωνίστριες που απαιτούν να ικανοποιούνται οι σεξουαλικές τους ανάγκες είναι κάτι καινούργιο.
Αν σκεφτούμε τον Εραστή της Λαίδης Τσάτερλι του 1928 που έγραψε ο D.H. Lawrence (και που απαγορεύτηκε μέχρι το 1960), καταλαβαίνουμε ότι η γυναικεία σεξουαλικότητα είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από την επιτυχία πολλών λογοτεχνικών έργων. Επομένως, η σεξουαλικά ενήμερη πρωταγωνίστρια δεν είναι καινούργιο φαινόμενο.
Εξελικτικοί ψυχολόγοι ερμηνεύουν αυτά τα πρότυπα της «νέας» σεξουαλικότητας των γυναικών ως στοιχεία της ανάγκης να διαιωνιστεί το είδος. Ίσως έχεις διαβάσει αναλύσεις ότι η επιτυχία τέτοιων έργων σχετίζεται με την κληρονομική, βαθιά εδραιωμένη νευρωτική ανάγκη των γυναικών να υποτάσσονται σε δυνατούς, κυρίαρχους άνδρες που τις αρπάζουν με τη βία. Μάλλον δε θα δεις πολλές φορές τη φράση «Οι γυναίκες και οι άνδρες είναι κατά βάση ίδιοι».
Οι έρευνες στις οποίες υποστηρίζεται η έλλειψη σεξουαλικών διαφορών αναφέρονται πολύ λιγότερο στα ΜΜΕ από τους ισχυρισμούς ότι η εξέλιξη κάνει τους άνδρες πιο αρρενωπούς και τις γυναίκες πιο θηλυκές. Ερευνητές σεξολόγοι επέλεξαν 6 κυρίαρχους μύθους για τη γυναικεία σεξουαλικότητα και τους υπέβαλλαν έναν προς ένα σε δοκιμασία. Τους κατέρριψαν, παρατάσσοντας τα καλύτερα στοιχεία από εμπειρικές μελέτες και αξιολογήσεις. Αυτοί είναι οι μύθοι και οι λόγοι για τους οποίους είναι μύθοι:
Μύθος 1 «Οι γυναίκες και οι άνδρες έχουν διακριτές προτιμήσεις, βάσει του φύλου, για συγκεκριμένους συντρόφους». Σύμφωνα με αυτόν το μύθο, οι γυναίκες εκτιμούν τους άνδρες με ισχυρό κοινωνικό κύρος και οι άνδρες εκτιμούν τις γυναίκες που είναι ταυτόχρονα νέες και ελκυστικές. Το μύθο αυτόν κατέρριψε μια εμπειρική μελέτη με speed dating που έδειξε ότι όταν οι άνθρωποι αξιολογούσαν το ραντεβού τους βάσει των πραγματικών (και όχι ιδανικών) χαρακτηριστικών τους, και τα δύο φύλα εκτιμούσαν το ίδιο και τις δύο ομάδες χαρακτηριστικών.
Μύθος 2 «Οι γυναίκες θέλουν και στην πραγματικότητα έχουν λιγότερους εραστές». Οι ερευνητές, αξιολογώντας σχετικές μελέτες, διαπίστωσαν ότι ναι, κάποιοι άνδρες θέλουν να έχουν μεγάλο αριθμό σεξουαλικών συντρόφων. Ωστόσο, όταν χρησιμοποιήθηκαν κατάλληλα εργαλεία στατιστικού ελέγχου, αποδείχθηκε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες) ήθελαν τον ίδιο αριθμό συντρόφων. Μαντεύεις ποιος είναι ο αριθμός; Ένας! Τι γίνεται με τον αριθμό των πραγματικών συντρόφων; Φαίνεται πως όταν οι άνδρες μετρούν τις ερωμένες τους, τους αρέσει να παραφουσκώνουν τα νούμερα. Σε μια πρωτοποριακή πειραματική μέθοδο, οι ερευνητές κατάφεραν να πείσουν τους συμμετέχοντες ότι τα ψέματά τους ανιχνεύονταν όταν τους ρωτούσαν με πόσες συντρόφους έχουν κάνει σεξ. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι άνδρες προσάρμοσαν προς τα κάτω τον αριθμό, σε αντίθεση με τους προηγούμενους ισχυρισμούς τους για πολυάριθμες κατακτήσεις. Άρα και ο δεύτερος μύθος καταρρίφθηκε!
Μύθος 3 «Οι άνδρες σκέφτονται το σεξ πιο συχνά από τις γυναίκες». Η μελέτη που κατέρριψε αυτό το μύθο έτυχε κάποιας προσοχής όταν δημοσιεύτηκε το 2011. Οι άνδρες ανέφεραν πράγματι ότι σκέφτονται το σεξ πιο συχνά απ’ ό,τι οι γυναίκες. Ωστόσο, οι... ζωηροί σκέφτονταν επίσης περισσότερο το φαγητό και τον ύπνο κατά τη διάρκεια μιας μέσης εβδομάδας. Οι άνδρες, ειδικά αυτοί που είναι σε ηλικία σπουδών, είναι απλά πιο πιθανό να σκέφτονται τις σωματικές ανάγκες τους απ’ ό,τι οι γυναίκες. Το αν αυτό είναι θέμα βιολογίας ή κοινωνικότητας είναι άλλο ζήτημα στο οποίο θα επανέλθουμε αργότερα. Προς το παρόν, θεώρησε ότι ο Μύθος 3 έχει καταρριφθεί.
Μύθος 4 «Οι γυναίκες φτάνουν λιγότερο συχνά σε οργασμό από τους άνδρες». Όταν μιλάμε για διαφορές ανδρών-γυναικών, υπάρχει τελικά «χάσμα οργασμού»; Φαίνεται πως οι μελέτες δείχνουν ότι οι γυναίκες είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν ότι έχουν φτάσει σε οργασμό από τους άνδρες, αλλά αυτό είναι μόνο ένα μέρος της αλήθειας. Το άλλο μέρος έχει να κάνει με τη δέσμευση.
Όταν είναι σε αποκλειστική σχέση, οι άνδρες και οι γυναίκες φτάνουν σε οργασμό με την ίδια συχνότητα. Η απάντηση είναι λιγότερο βιολογική και περισσότερο ψυχολογική – στις αποκλειστικές σχέσεις, οι άνδρες δίνουν μεγαλύτερη προσοχή στις ανάγκες της συντρόφου τους.
Μύθος 5 «Στις γυναίκες δεν αρέσει το περιστασιακό σεξ όσο και στους άνδρες». Για χρόνια, η ψυχολογική έρευνα πάνω στη σεξουαλικότητα έκανε δεκτό αυτόν το μύθο. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι περίπου το 70% των ανδρών και το 0% των γυναικών ήταν πρόθυμοι να δεχθούν μια υποθετική προσφορά για σεξουαλική επαφή σε μια πειραματική κατάσταση (δε χρειάζεται να πούμε ότι το σεξ δε συμβαίνει στ’ αλήθεια). Αυτό το συμπέρασμα αντίκρουσε μια έρευνα που έδειξε ότι οι γυναίκες αποδέχονται υποθετικές προσφορές για περιστασιακό σεξ αν θεωρούν τον άνδρα σεξουαλικά επιδέξιο. Αυτή η διαφορά του 70% εξαφανίστηκε τελείως όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τους τη μεταβλητή του στιγματισμού – την κοινωνική πεποίθηση ότι οι γυναίκες που κάνουν περιστασιακό σεξ είναι «εύκολες». Οι γυναίκες αποδέχονται μια πρόταση για περιστασιακό σεξ όταν πιστεύουν ότι δε θα στιγματιστούν για τη συμπεριφορά τους. Οπότε, πάει και ο Μύθος 5.
Μύθος 6 «Οι γυναίκες είναι πιο επιλεκτικές από τους άνδρες». Η μελέτη με το speed dating ανέφερε ότι ο Μύθος 1 παρείχε στοιχεία για την κατάρριψη ενός άλλου μύθου. Φαίνεται πως όταν κάνουν οι άνδρες την προσέγγιση, οι γυναίκες είναι πιο επιλεκτικές. Ωστόσο, αν αλλάξεις τους όρους και βάλεις τις γυναίκες να προσεγγίσουν τους άνδρες, τότε οι άνδρες μετατρέπονται στο πιο επιλεκτικό φύλο. Απλώς και μόνο το γεγονός ότι προσεγγίζεις ένα πιθανό σύντροφο κάνει κάποιον να σε βλέπει από μια νέα, πιο φιλήδονη σκοπιά.
Το ηθικό δίδαγμα της ιστορίας είναι σαφές – αν θέλεις κάποιος να νιώσει τη «χημεία» ανάμεσά σας, φρόντισε να ξεκινήσεις εσύ τις συστάσεις.
Από ψυχολογική άποψη, αυτό το εύρημα υποστηρίζει επίσης το ρόλο της κοινωνικοποίησης στο γεγονός ότι οι γυναίκες εκπαιδεύονται (σαν την Ωραία Κοιμωμένη) από μικρή ηλικία να πιστεύουν ότι αν περιμένουν αρκετά, θα έρθει ο πρίγκιπας. Τώρα πια γνωρίζουμε ότι πρόκειται για παραμύθι.
Πώς Προέκυψαν οι Μύθοι; Τώρα που διαπίστωσες γιατί αυτοί οι 6 μύθοι είναι μύθοι, ας επανέλθουμε στο ερώτημα από πού προέκυψαν εξαρχής.
Γιατί οι άνθρωποι, ακόμη και αυτοί που θα έπρεπε να γνωρίζουν καλύτερα, βιάζονται να υιοθετήσουν τις πεποιθήσεις περί εξελικτικής διαφοράς των φύλων;
Μέχρι να βρει κάποιος ένα νέο τρόπο ελέγχου της κοινωνικοποίησης με πειραματικό τρόπο, δε θα μπορέσουμε ποτέ να ξεδιαλύνουμε τα αναπόφευκτα μπερδέματα ανάμεσα στους πολιτιστικούς και τους βιολογικούς παράγοντες.
Πώς θα μάθουμε ποτέ αν μια γυναίκα είναι γενετικώς προγραμματισμένη έτσι ώστε να προτιμά να φαντάζεται σεξουαλικά σενάρια, πραγματικά ή φανταστικά, ένας άνδρας κυριαρχεί πάνω της, όταν οι γυναίκες κοινωνικοποιούνται εκ γενετής ώστε να βλέπουν τους άνδρες ως το κυρίαρχο φύλο; Δεν υπάρχουν αρκετοί στατιστικοί έλεγχοι που να αντισταθμίζουν το γεγονός ότι όλες οι μελέτες πάνω στις διαφορές των δύο φύλων αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές αξίες που απορροφώνται από κάθε μέλος μιας κουλτούρας.
Οι γυναίκες κοινωνικοποιούνται από μικρή ηλικία με τέτοιον τρόπο ώστε να πιστεύουν ότι οι ερωτικοί σύντροφοι πρέπει να είναι δυνατοί, κυρίαρχοι και ισχυροί. Ωστόσο, φαίνεται πως είναι πιο πιθανό τα μέσα επικοινωνίας να αποδεχθούν τη φροϋδική θέση ότι «η ανατομία είναι πεπρωμένο», την υποκείμενη βάση για τις θεωρίες του Φρόιντ περί «φθόνου του πέους».
Καθώς η φιλήδονη φύση των γυναικών γίνεται όλο και περισσότερο αποδεκτή κοινωνικά, αυτά τα θέματα θα είναι ξεπερασμένα ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε. Όταν έρθει αυτή η μέρα, δε θα αναρωτιόμαστε, πλέον, για το «Τι θέλουν οι γυναίκες» και για το «Τι θέλουν οι άνθρωποι».
shape.gr ---
Μοιραστείτε
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου