Μοναξιά μέσα στα σημερινά ζευγάρια, μοναξιά μέσα στους τοίχους των σπιτιών τους, της οικογένειας που στέκεται σαν εικόνα και "λείπει" σαν υπόσταση! Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι δυστυχία και άδειασμα ψυχής, αναγκαστική συνύπαρξη λόγω παιδιών και οικονομικών παραγοντων ...καταθλιψη ..η νόσος της εποχής μας.
Είμαι απο τις τυχερές που ζω ένα ένα ευτυχισμένο γάμο, είμαι απο τις άτυχες που είδα διαζύγια σε πολυαγαπημένα μου πρόσωπα , έτσι μελέτησα απο κάθε πλευρά το γεγονός και είδα οτι δεν μπορούμε να....
ρίχνουμε το πρόβλημα στο πεπρωμένο και στη τύχη και να αρνιώμαστε τις δικές μας ευθήνες. Γιατί φίλοι μου σε αυτές τις καταστάσεις όλοι έχουμε ευθήνες έστω κι αν δεν το βλέπουμε γιατί δεν θέλουμε να το δούμε.
Ο γάμος δεν αρχίζει και τελειώνει στα σκαλιά της εκκλησίας ή του δημαρχείου, ο γάμος αρχίζει όταν η πόρτα κλείνει πίσω μας και δύο διαφορετικοί άνθρωποι καλούνται να χτίσουν μαζί τους τοίχους που συγκρατούν αυτή τη πόρτα, την οικογένεια.
Το λάθος πιστεύω αρχίζει απο την αρχή όταν ο ένα παντρεύεται τον άλλο βλέποντας κάτι επάνω του που τον ενοχλεί ενώ μέσα στο μυαλό του σκέπτεται: θα τον αλλάξω! Σφάλμα ..όταν αγαπάς κάποιον τον δέχεσαι όπως είναι χωρίς να προσπαθείς να τον κάνεις σαν κι εσένα ..σκέψου οτι το ίδιο μπορεί να σκέπτεται κι εκείνος για σένα . Τα ελλατώματα δεν αλλάζουν φίλοι μου αλλά μεγενθύνονται μέσα απο τη πίεση της καθημερινότητας του ζευγαριού.Η ρουτίνα καιροφυλακτεί.. ύπουλη εισβολή ανάμεσα σε δυο πλάσματα που περνούσαν τόσο 'όμορφα κάποτε και όμως το ξέχασαν . Εμείς οι γυναίκες ξεχνάμε το ρόλο μας: "γυναίκα ", πρώτα απ' όλα γυναίκα και μετά σύζυγος , επαγγελματίας και μητέρα. Εκείνος πάλι σου ζητά πολλά σαν ένα " παιδί" που τα θέλει όλα ,σε βλέπει σαν δεδομένο και θεωρεί απαράδεχτη τη σκέψη οτι εσύ μπορεί να είσαι κάτι άλλο απο αυτό που ήταν η μητέρα του ίσως.. σύζυγος και μάνα. Τι πιο απλό απο το να πει ο ένα ς τον άλλο αυτό που σκέπτεται; Όμως σιωπούν , λένε τη καθημερινότητα τους , τα παράπονα της δουλειάς τους, τα οικονομικά , τις υποχρεώσεις και αρνούνται να συζητήσουν τη πιο μεγάλη αλήθεια ..αυτό που πραγματικά τους απασχολεί τη σκέψη του ένα για τον άλλο. Έτσι συσωρεύεται το πρόβλημα και το λοφάκι γίνεται βουνό τόσο ψηλό που δεν μπορεί πια να μετακινηθεί.Μια φίλη μου είπε:"δεν μαλλώνουμε , μιλάμε μα είμαστε σαν ξένοι, αδέλφια στο ίδιο σπίτι", κάποιος άλλος μου έγραψε: "δεν μπορώ να τη βλέπω έτσι παρατημένη , σκιά της κοπέλας που αγάπησα..". Και στους δύο είπα το ίδιο πράγμα : "πως αφήσατε να φθάσουν τα πράγματα μέχρις εκεί;"Εσύ ξέχασες οτι δεν πρέπει να κουβαλάς τα προβλήματα της δουλειάς σου στο σπίτι και οτι κάποια σε περιμένει κουρασμένη κι αυτή να την αγκαλιάσεις και να της πεις πάλι τα ίδια προβλήματα μα με άλλο τρόπο κατανοώντας πρώτα τα δικά της με ένα φιλι ή ένα απλό χάδι στα μαλλιά ή εκείνο το " κορίτσι μου" που μου λέει ο άνδρας μου έστω κι αν το κορίτσι του είναι πλέον 56 ετών. Εσύ πάλι..ξέχασες τη γυναίκα μέσα σου, ξέχασες οτι θα έχει πάντα την εικόνα σου καθαρή , αρωματισμένη και χαμογελαστή όπως σε έβλεπε στα ραντεβού σας .Ξέρω ... μαγείρεψες κουρασμένη και βιαστική, τα παιδιά σε κούρασαν, η μητέρα σου σε τρέλλανε με τις ερωτήσεις της..όμως είσαι γυναίκα και το οφείλεις πρώτα στον εαυτό σου και μετά σε εκείνον που νομίζεις οτι δεν αναγνωρίζει το κόπο σου ενώ συγχρόνως απαιτεί πολλά. Όταν πριν πολλά πολλά χρόνια νέα κι εγώ δεν άκουσα την αναγνώριση αυτή απο τον άνδρα μου, τον κάθησα δίπλα μου στον καναπέ , τον φίλησα, του χάιδεψα τα μαλλιά και μετά του είπα το παράπονο μου, τη κούραση μου , απαλά, γλυκά του έδωσα να καταλάβει οτι ήταν λάθος του να μη καταλάβει το κόπο μου. Όταν πάλι κάποτε εγώ με τις ευθήνες που άρχισα να έχω σαν νέα σχετικά γιαγιά στα 45 χρόνια άρχισα να αμελώ τον εαυτό μου, να βάζω κιλά, να ξεχνώ πως με βλέπει. Μου έκανε το τραπέζι έξω και εκεί μιλώντας μου θύμησε οτι ήθελε να βλέπει πάντα τη κοπέλα που αγάπησε, που είχε στη πρώτη θέση αυτόν και μετά όλα τα άλλα.'Ετσι φίλοι μου διορθώνονται οι καταστάσεις πριν γίνουν ...κατάσταση, με συζήτηση , 'ήρεμη αντιπαράθεση και καλή πρόθεση για να λυθεί κάθε δυσκολία.Μη βάζετε τον εγωισμό σας πρώτα απο' όλα, ποιός θα κάνει το πρώτο βήμα, γιατί εγώ και όχι αυτός.. δεν υπάρχει μοναξιά παρά μόνον αν εμείς την επιλλέξουμε και βάλτε τη λέξη διαζύγιο σαν ύστατη λύση σε καταστάσεις που δεν μπορείτε να διορθώσετε. Είμαι η Αχτίδα και θα είμαι κοντά σας για ότι με χρειαστείτε. http://aktida.blogspot.com/
Μοιραστείτε
0 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου