H κρίση λατρεύει το vintage

Η κρίση φέρνει στο προσκήνιο το vintage. Το παλιό, το μεταχειρισμένο, το συλλεκτικό γίνεται χόμπι, εξελίσσεται σε πάθος, χτίζεται σε...
γειτονιές, ξεκινά ή καταλήγει στην ντουλάπα μας.
Περπατάς στο Σύνταγμα. Εδώ και έναν χρόνο περίπου, στην οδό Βουλής, στον αριθμό 34, σε ένα γαλάζιο νεοκλασικό του 1880, συναντάς το Belle Epoque, που λειτουργεί σαν τσαγερία και χώρος, στον οποίο μπορεί να βρει κανείς από ταξιδιωτικά βιβλία και χάρτες μέχρι λευκώματα, δίσκους, βιβλία, περιοδικά, όλα vintage, καθώς και ρούχα, για παιδιά, άνδρες και γυναίκες, παπούτσια, τσάντες, καπέλα, κουμπιά, από 20 λεπτά (για ένα κουμπί) μέχρι 150 και 200 ευρώ για ένα αυθεντικό, καλοδιατηρημένο παλτό από τη δεκαετία του ’60 με καρτελάκι που περιγράφει την ιστορία του. Μία φορά το μήνα πραγματοποιείται το Vintage Monthly, μπαζάρ για παλιότερους και νέους συλλέκτες vintage θησαυρών.
Στο Γκάζι, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως (στο αριθμό 42), σε υπόγειο στρωμένο με γκαζόν, εδώ και περίπου τέσσερις μήνες, έχει ανοίξει το Dezaar (designers’ bazaar), με ρούχα και αξεσουάρ, όχι δεύτερο χέρι ή second hand, αλλά, «second heart», θησαυροί που ζητούν μια δεύτερη ευκαιρία. Από Comme des Garcons, Romeo Gigli και Sonia Rykiel μέχρι Valentino, Fendi, Dior, ακόμη και συλλογή με Swatch, ανάμεσα σε περισσότερα από 3.000 ρούχα, με τιμές από 5 μέχρι 150 ευρώ.
Eδώ η φιλοσοφία αλλάζει… «Στο πνεύμα της ανακύκλωσης, μπορείτε να φέρετε τα δικά σας αγαπημένα ρούχα και αξεσουάρ, που θα μπουν στις κρεμάστρες του Dezaar, αφού «αυτό που για σένα είναι άχρηστο, για μένα μπορεί να είναι θησαυρός». Αφήνοντας ένα καλό χαρτζιλίκι στην τσέπη μας σαν αντάλλαγμα. Οπως λέει και η εμπνεύστρια της ιδέας, Δόξα Γκλαβά-Ψυχούλη -που μιλάει για «μια χαρούμενη ιδέα γεννημένη στη μελαγχολία της κρίσης»-, «τα τσαντάκια-μπιμπελό μιας σεζόν πέθαναν. Οι γόβες σε τιμή μεζονέτας στην Εκάλη παρομοίως. Η νέα πολυτέλεια ψωνίζει σε τιμές ευκαιρίας που δεν σνομπάρουν καθόλου τα αστραφτερότερα των logos».
Υπάρχει όμως και το Μικρό Μουσείο στο Μεταξουργείο, με μεταχειρισμένα έπιπλα, βιβλία, ρούχα, αξεσουάρ, είδη οικιακής χρήσης, και ο Σκώρος, το Χαριστικό Παζάρι στα Εξάρχεια, με μηνύματα για τον αντικαταναλωτισμό, «πάρε-δώσε αντικειμένων, γνώσεων, πρακτικών».
Η μόδα των ρούχων και των κοσμημάτων εμπνέεται διαρκώς από το παρελθόν. Ο τρόπος που αποδίδεται στο σήμερα, ειδικά όταν βασίζεται σε τόσο γερές βάσεις από αγαπημένες δεκαετίες, είναι το ζητούμενο. Η τελευταία συλλογή του Βασίλη Ζούλια, σχεδιαστή μόδας, για την άνοιξη/καλοκαίρι 2012, με μούσα την Εϊμι Γουαϊνχάουζ, φιλοξενήθηκε στο Μουσείο Αυτοκινήτου. Η παρουσίαση της Μιούτσια Πράντα, την ίδια εβδομάδα στο Τόκιο, παρουσιάστηκε επίσης ανάμεσα σε συλλεκτικές Κάντιλακ και Μπιούικ. Η Κατερίνα Ψωμά παρουσίασε την τελευταία της συλλογή στη διεθνή έκθεση Tranoi στο Carousel, στο Λούβρο, στο Παρίσι, αξιοποιώντας, όπως πάντα, vintage στοιχεία, τα οποία μεταλλάσσει στο τώρα με κοσμήματα που αφηγούνται ιστορίες. Και οι δύο είναι συλλέκτες, και οι δύο Ελληνες ντιζάινερ με άποψη για την παρελθοντολαγνία.
Bασίλης Ζούλιας: Θησαυροί στις ντουλάπεςΟι Ελληνες γενικά έχουν το άγχος του μοντέρνου, οπότε με την ιδέα του vintage δεν τα πάνε πολύ καλά. Γι’ αυτό δεν έχει μείνει και τίποτα όρθιο σε αυτή την πόλη. Και αναφέρομαι στα υπέροχα νεοκλασικά που γκρεμίσαμε. Το Zonar’s, που δεν υπάρχει πια, και τόσα άλλα. Σε αντίθεση με άλλες χώρες, όπως η Γαλλία, η Αγγλία, η Αμερική, στις οποίες, το vintage έχει υψηλή σημασία και γι’ αυτό και υπάρχει και μεγάλη αγορά πάνω σε αυτό. Στην Ελλάδα, ήταν πάντα πολύ μικρή η αγορά, αλλά κάτι βλέπω να αλλάζει σιγά σιγά, με νέους που το εκτιμούν και το εμπορεύονται και υπάρχει και ένα κοινό που όλο μεγαλώνει και ακολουθεί. Ισως τον δρόμο να άνοιξαν η Πατρίσια Φιλντ και η Σάρα-Τζέσικα Πάρκερ στη γνωστή σειρά, που η γκαρνταρόμπα της είχε κατεξοχήν vintage κομμάτια. Θησαυροί υπάρχουν πάντα κρυμμένοι σε ντουλάπες αρκεί να ψάχνει κανείς, αλλά σίγουρα στο εξωτερικό μπορείς να βρεις κομμάτια μεγάλων σχεδιαστών, όπως Σανέλ, Ντιόρ, Μπαλενσιάγκα, τα οποία δύσκολα θα έβρισκες εδώ. Εγώ πάντως έχω στη συλλογή μου μουσειακό φόρεμα του Ζαν Ντεσέ, που είχα βρει στην Αμερικανική Αγορά – το πρώτο σημείο όπου έβρισκες vintage στην Αθήνα του ’80. Αναφορές βλέπεις σε όλους και ενδεικτικά αναφέρω τη Μιούτσια Πράντα με εμμονή στα fifties και sixties, τον Μαρκ Τζέικομπς με τις δεκαετίες του ’30, του ’70 και του ’80, και φυσικά τους Dolce & Gabbana.»
Κατερίνα Ψωμά: Απόδραση από το μαζικόΗ λέξη vintage προέρχεται από το λατινικό «vinum demere», δηλαδή «αποσπώ κρασί». Η ευρεία εφαρμογή του όρου συναντάται σε ρούχα, αυτοκίνητα, αντικείμενα, μουσικά όργανα, ακόμη και... σε χρηματοοικονομικούς τίτλους. Στα είδη ένδυσης, το vintage αναφερεται σε δημιουργίες από το 1920 έως το 1960. Οτιδήποτε παλιότερο του vintage θεωρείται antique και οτιδήποτε νεότερο είναι retro.
Αυτά ως προς την έννοια ενός αρκετά παρεξηγημένου όρου. Η παρεξήγηση αρχίζει με την ταύτιση του vintage με οτιδήποτε second hand ή αλλιώς μεταχειρισμένο. Ο,τι είναι μεταχειρισμένο, δεν είναι απαραίτητα vintage εάν δεν έχει παραχθεί στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο και οτιδήποτε vintage είναι συνήθως μεταχειρισμένο.
Το vintage είναι συνήθως ακριβό. Εμείς, όπως και ο υπόλοιπος πλανήτης, χρησιμοποιούμε τον όρο με χαλαρότητα. Οι connaisseurs μπορούν να είναι πιο αυστηροί, ενώ οι υπόλοιποι απολαμβάνουν κάτι παλιό σαν vintage. Σήμερα, η βιομηχανία της μόδας παράγει πανομοιότυπες κολεξιόν στα πέρατα της Γης. Αποτέλεσμα, τα ρούχα γίνονται άμεσα αναγνωρίσιμα. Το vintage αποτελεί εξαίρεση σε αυτό το φαινόμενο, προσφέροντας την αίσθηση του «μοναδικού» στον ιδιοκτήτη του. Οπότε, αναρωτιέμαι εάν τα μπαζάρ αποτελούν όντως επιστροφή στο παρελθόν ή απόδραση από τη μαζικοποίηση της ομογενοποιημένης εμφάνισης.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_2_05/02/2012_471377 FOLLOW Miss24

---

Μοιραστείτε