Τα σημάδια οτι χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη

Η ζωή είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να λάβει κανείς, σύμφωνα με όλες τις φιλοσοφίες του κόσμου. Και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες καθημερινά για το προνόμιο που μας έχει δοθεί, συνεχίζουν. Και μέχρις ενός σημείου, είμαστε σύμφωνοι. Αυτό που δεν ...
πρέπει να παραγνωρίζεται ωστόσο είναι ότι πρόκειται για ένα προνόμιο που μπορεί να δείξει το πιο άσχημο πρόσωπο του ανά πάσα στιγμή, και να καταστεί βάσανο που απλά δίνει χτυπήματα, ολοένα και πιο δυνατά.
Το γνωρίζεις πολύ καλά, το βιώνεις στο πετσί σου κάθε μέρα και στιγμή.
Τα τελευταία χρόνια, μια σειρά από δυνατά πλήγματα σε έχουν βρει στο μαλακό σου υπογάστριο και έχουν φέρει τα πάνω κάτω στη διαδρομή σου.
Και η ίδια, παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες σου για θετική αντιμετώπιση και ματιά στα πράγματα έχεις αρχίσει να γονατίζεις.
Είτε πρόκειται για χλαπάτσες κάθε είδους σε επαγγελματικό και προσωπικό τομέα, είτε για απώλεια κάποιου αγαπημένου προσώπου ή μιας κατάστασης που σου έδινε κουράγιο στο δύσκολο δρόμο σου, είτε για οτιδήποτε άλλο, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: και έχεις λυγίσει.
 Εδώ και καιρό συμβιώνεις με το κρεβάτι, τον καναπέ σου και πολλές, πάρα πολλές δεσμίδες χαρτομάντηλων.
Έχεις περάσει το στάδιο του να πέσεις σε κατάθλιψη και έχεις προχωρήσει ακόμη βαθύτερα, σε ένα σκοτεινό λαβύρινθο, από τον οποίο δεν μπορείς και δεν ξέρεις αν θέλεις κιόλας να βγεις έξω και να ξαναρχίζεις να ελπίζεις.
Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ένα: έχεις σταματήσει να ζεις.
Για τα καλά. Πέραν όλων των μαντζουνιών και θεραπειών για θετικές ενέργειες, ενεργοποιήσεις ψυχών και άλλες τέτοιες μεθόδους ευεξίας, το συμπέρασμα είναι ένα: χρειάζεσαι βοήθεια. Άμεσα. Από κάποιον ειδικό.
Που θα σε βοηθήσει να σταθείς στα πόδια σου, θα ξύσει τις πληγές και θα τις καθαρίσει από την κακοφορμία, δίνοντας τους περισσότερες πιθανότητες να κλείσουν και να γιατρευτούν, έστω και μερικά.
Και σε σένα την ίδια την όρεξη και διάθεση να το παλέψεις λίγο ακόμα παραπάνω...
Και επειδή το δυσκολότερο κομμάτι της όλης φάσης είναι να καταλάβεις ότι χρειάζεσαι ψυχολογική υποστήριξη και βοήθεια από εξειδικευμένα άτομα, και να μην κλείνεις τα μάτια στη διαμορφωμένη κατάσταση, ναι, υπάρχουν σημάδια που δείχνουν καθαρά προς τα εκεί, που σου επιβάλλουν την εν λόγω λύση ως τη μόνη πρακτικά εναπομείνασα και πρέπει να σε οδηγήσουν άμεσα στην ανάληψη σχετικών ενεργειών: Δεν μπορείς να ελέγξεις τα αρνητικά σου συναισθήματα.
Ο πόνος, ο θυμός, η θλίψη, η οργή, η συντριβή σε κυριεύουν, σε ελέγχουν πλήρως και είναι τα μόνα που έχεις στο μυαλό σου, καθορίζοντα το σύνολο των ενεργειών σου.
Ακόμη χειρότερα; Σε οδηγούν στο σημείο να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου και να κάνεις πράγματα, τα οποία απλά δεν είσαι εσύ.
Και μόλις βλέπεις τα αποτελέσματα να σκέφτεσαι με φρίκη «εγώ το έκανα αυτό; Δεν είμαι εγώ αυτή!» Ναι, είναι τόσο φρικτό όσο ακούγεται...
Βλέπεις τα ναρκωτικά, το αλκοόλ και την έξαλλη ερωτική ζωή με θετικό μάτι.
Γιατί το να βαράς ντρόγκες, να πίνεις σα νεροφίδα και να συμμετέχεις κάθε μέρα σε διαφορετικό σαδομαζό όργιο σε υπόγεια της πλατείας Αμερικής είναι ο μόνος τρόπος γα να ξεχαστείς και να βγεις λίγο από τον εφιάλτη που ζεις.
Η κατάσταση είναι άκρως σοβαρή και αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη, ελπίζω αυτό να έχεις το απαιτούμενο μυαλό να το καταλάβεις... Το αίσθημα απώλειας μοιάζει να υπερφαλαγγίζει κάθε τι άλλο.
Έχεις χάσει κάποιον ή κάτι και μολονότι έχει περάσει καιρός, απλά δεν μπορείς να το ξεπεράσεις και δεν μπορείς να διαχειριστείς τον αβάσταχτο πόνο που σε έχει κυριολεκτικά κονιορτοποιήσει. Χρειάζεσαι άμεση προσφυγή σε βοήθεια, πιο άμεση δεν γίνεται...
Μία τραυματική εμπειρία, που σε συντάραξε και άλλαξε εντός σου τη φορά του κόσμου, έχει εγκατασταθεί για τα καλά σε συνειδητό και ασυνείδητο σου και δεν λέει να ξεκουβαλήσει.
Για την ακρίβεια, είναι αυτή που καθορίζει τη ζωή σου πλέον και το σύνολο των ενεργειών σου από εδώ και στο εξής.
Κατανοητό, αλλά παρ’ όλα αυτά, με άμεση ανάγκη υποστήριξης...
Δεν ευχαριστιέσαι με τίποτα πια στη ζωή σου και δεν έχεις όρεξη ακόμη και για τα πράγματα εκείνα που λάτρευες.
Για την ακρίβεια, τα έχεις εξοβελίσει από τη ζωή σου μια για πάντα, και έχεις απαγορεύσει στον εαυτό σου να αισθανθεί οτιδήποτε μπορεί να προσιδιάζει σε χαρά και ευχαρίστηση, εν είδει σαρδόνιας αυτοτιμωρίας.
Ότι πιο λυπηρό μπορείς να σου κάνεις...
Θα μου πεις, περιπτώσεις σαν τις παραπάνω δεν αντιμετωπίζονται ελαφρά τη καρδία, χαλαρά και με ένα απλό click κάποιου διακόπτη που προστάζει «τώρα πάω στο γιατρό τώρα γίνομαι καλά, τρα λα λα τρα λα λα».
Καμία σχέση και δεν εννοώ αυτό.
Το πρώτο στάδιο είναι αυτό της αναγνώρισης του μεγέθους του προβλήματος. Το αμέσως επόμενο είναι η δουλειά που πρέπει να κάνεις με τον εαυτό σου, αφού αναγνωρίσεις κάποιο από τα συμπτώματα και να αποφασίσεις να ζητήσεις βοήθεια.
Στην πορεία σου αυτή έχεις να καταπολεμήσεις και την αντίληψη του χωριού, ότι όποιος και καλά πάει σε ψυχολόγους, είναι τρελός.
Δεν είσαι τρελή, κάθε άλλο, αν ήσουν σε μία τέτοια φάση δεν θα μπορούσες καν να αναγνωρίσεις τα συναισθήματα σου.
Είσαι όμως ένας βαθιά διαρρηγμένος άνθρωπος, προσβεβλημένος από μία αρρώστια, που δεν είναι κλινικά ψυχική, αλλά εσωτερικά ψυχολογική, και η διαχείριση και αντιμετώπιση της απαιτούν την επίσκεψη σε άτομο εξειδικευμένο, κατάλληλο για να παράσχει κάθε είδους πρόσφορη βοήθεια.
Από εκεί και πέρα, χρειάζεται επίσης σημαντικό ψάξιμο, ώστε να βρεις έναν καλό επαγγελματία, ειδήμονα σε συναφείς περιπτώσεις, και να αποφύγεις τους πάσης φύσεως τσαρλατάνους και παλιανθρώπους, που εμπορεύονται ασύστολα την ανθρώπινη δυστυχία και είναι για πολύ πολύ αλύπητο ξύλο.
Και να εμπιστευθείς τον εαυτό σου στα χέρια ενός ανθρώπου που με γνώση και ευαισθησία, θα σε εφοδιάσει με τα απαραίτητα για να βρεις την έξοδο μόνη σου από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο περπατάς εδώ και καιρό, χωρίς καν λάμπα να σου δείχνει την έξοδο κινδύνου.
Από τη στιγμή που θα ξεκινήσουν οι πρώτες συνεδρίες και η θεραπεία θα τρέξει, τα αποτελέσματα θα φανούν σιγά σιγά.
Και με σταθερά, αλλά αποφασιστικά βήματα (γιατί είπαμε: το θέμα είαι να το θέλεις κιόλας πραγματικά) μπορείς να πετάξεις το μαύρο πέπλο που σε έχει τυλίξει και να οδηγηθείς πίσω στον παλιό σου εαυτό: ένα χαρούμενο, ευχάριστο και γεμάτο όρεξη για ζωή κορίτσι, που δεν σπαταλά ούτε ένα από τα πολύτιμα λεπτά της, αλλά ξέρει να προχωράει πάντα προς τα μπρος...

---

Μοιραστείτε